Monday, August 20, 2007

Ζώνη του Άδη.

Θαλάσσια ζώνωση (sea zonation) είναι ένας σχετικά σύγχρονος όρος στην Υδροβιολογία και Ωκεανογραφία. Με τον όρο αυτό χαρακτηρίζεται η βυθομετρική διαίρεση ενός ωκεανού, θάλασσας ή λίμνης σε παράλληλες μεταξύ τους ζώνες από την επιφάνεια μέχρι του βυθού. Έτσι σε μια κάθετη νοητή τομή του υγρού στοιχείου στους παραπάνω χώρους διακρίνονται οι παρακάτω πέντε βυθομετρικές ζώνες:

1. Επιπελαγική ζώνη: Αρχίζει από την επιφάνεια μέχρι βάθους 100 μέτρων, λέγεται και ζώνη φωτός.
2. Μεσοπελαγική ζώνη: Αρχίζει από τα 101 μ. και φθάνει σε βάθος τα 1000 μ.,.
3. Βαθυπελαγική ζώνη: Αρχίζει από τα 1001 μ. και φθάνει σε βάθος τα 4.000 μ., λέγεται επίσης και ζώνη βαθιάς θάλασσας. Υπόψη ότι το βάθος των 3.800 μ. θεωρείται μέσο βάθος ωκεανού.
4. Αβυσσαία ζώνη: Αρχίζει ουσιαστικά από το βάθος των 3.801 μ (αντί 4.001 μ.) και φθάνει σε βάθος 6.000 μ. και
5. Πλουτώνια ζώνη ή Ζώνη του Άδη: Αρχίζει από βάθος 6.001 μ. και θεωρητικά καταλήγει σε βάθος 10.000 μ ή το μέγιστο των ωκεανών. Η τελευταία αυτή ζώνη σε αντίθεση με τις προηγούμενες, στις παραστατικές απεικονίσεις (άξονα καθέτων) παρουσιάζει καμπύλη σχεδόν κάθετη.
Οι παραπάνω διαστρωματώσεις είναι οι πλέον σύγχρονες στις οποίες έχουν καταλήξει βιολόγοι και κυρίως ωκεανολόγοι ερευνητές εκ του γεγονότος ότι κάθε διαστρωμάτωση αποτελεί ιδιαίτερο βιότοπο του πλαγκτού, νηκτού και βένθους.




Βένθος (Benthos) χαρακτηρίζεται το σύνολο των έμβιων οργανισμών που ζουν και αναπτύσσονται στο βυθό των ωκεανών και των θαλασσών ή και των λιμνών και κατά τελευταίο ακόμη προσδιορισμό από το σημείο που παρατηρείται παλίρροια μέχρι τις πλέον βαθειές υποθαλάσσιες τάφρους. Οι οργανισμοί της κατηγορίας αυτής διακρίνονται σε επιμέρους σύγχρονες κατηγορίες ανάλογα του βυθομετρικού βιότοπου αυτών και που είναι:

Παράλιοι: Στη κατηγορία αυτή υπάγονται οι βενθικοί οργανισμοί των οποίων ο βιότοπος είναι μέχρι 40 μέτρα βάθος.
Υποπαράλιοι: Ονομάζονται οι βενθικοί οργανισμοί των οποίων ο βιότοπος είναι από 41 μ. μέχρι 200 μ. βάθος.
Βαθύαλοι: Είναι εκείνοι οι βενθικοί οργανισμοί των οποίων ο βιότοπος είναι από 201 μ. μέχρι 400 μ. βάθος.
Αβυσσαίοι: Καλούνται οι βενθικοί οργανισμοί των οποίων ο βιότοπος είναι από 401 μ. μέχρι 6.000 μ. και τέλος
Πλουτώνιοι: Ονομάζονται οι βενθικοί οργανισμοί των οποίων ο βιότοπος βρίσκεται σε μεγαλύτερο από 6.000 μ βάθος.
Τον Βένθο εξετάζει και παρακολουθεί η Ωκεανογραφία και η Υδροβιολογία.
Μέχρι τη δεκαετία του 1960 ο υδροβιότοπος των θαλασσών διακρίνονταν μόνο στην επιφανειακή ή πελαγίσια ζώνη και στην αβυσσαία ζώνη.


Πλαγκτόν (Plankton) χαρακτηρίζεται γενικά το σύνολο έμβιων οργανισμών που αναπτύσσονται στην επιφάνεια των ωκεανών, θαλασσών και λιμνών και που συνήθως μετακινούνται παρασυρόμενα από τα ρεύματα αυτών των υδάτων. Κάποιοι απ΄ αυτούς τους οργανισμούς μπορούν να κινηθούν με δικές τους δυνάμεις όχι όμως και τόσο ισχυρές ώστε να μπορούν να κινηθούν ενάντια στα υδάτινα ρεύματα. Το πλαγκτόν διακρίνεται ανάλογα του είδους των οργανισμών σε δύο κατηγορίες το ζωοπλαγκτόν και το φυτοπλαγκτόν.

Το μέγεθος των οργανισμών αυτών είναι διάφορο που ξεκινά από μονοκύτταρους οργανισμούς και φθάνει το ένα μέτρο όπως για παράδειγμα η διάμετρος της μεγάλης μέδουσας.
Το Πλαγκτόν εξετάζει η Ωκεανογραφία και η Υδροβιολογία. Επειδή όμως αυτό αποτελεί ιδιαίτερη τροφή των ψαριών, εμφανές καθίσταται ότι η πλούσια παρουσία του προσδιορίζει και τις αλιευτικές περιοχές ή αλιευτικά πεδία.


Νηκτόν (Necton) χαρακτηρίζεται το σύνολο των έμβιων οργανισμών, στη πραγματικότητα το σύνολο των ζώων, που ζουν και κολυμπούν ελεύθερα μέχρι και στη πελαγίσια ζώνη των ωκεανών και των θαλασσών. Το νηκτόν σε αντιδιαστολή με το πλαγκτόν περιλαμβάνει όλα τα είδη των ψαριών και υδρόβιων ζώων που δεν παρασύρονται στον υδάτινο χώρο, αλλά κινούνται αυτοδύναμα.

Το Νηκτόν εξετάζει και παρακολουθεί η Ωκεανογραφία και η Υδροβιολογία.

No comments: